„Salonik hrabiego” to nazwa stałej ekspozycji o charakterze historycznym. Za Donnersmarcków ta niewielka sala z ozdobnym plafonem (przetrwała tylko jedna część) służyła za pokój mieszkalny hrabiny Teresy, siostry hrabiego Łazarza V, ostatniego faktycznego właściciela pałacu. Niestety, dziejowa zawierucha sprawiła, że z wyposażenia pałacu niewiele się ostało, poza sejfem, kominkiem i żyrandolem w przedsionku. Można jedynie odtworzyć klimat epoki poprzez ekspozycję dziewiętnastowiecznych i dwudziestowiecznych mebli. Oryginalnym pałacowym meblem jest drewniane krzesło z czarnym siedziskiem, być może stąd pochodzi marmurowy kałamarz. Część mebli (czerwone fotele, sofa i stolik oraz sekretarzyk) pochodzą z dworku Wojciecha Weissa w Kalwarii Zebrzydowskiej i są przekazane w depozyt przez wnuczkę malarza, Renatę Weiss.
Ściany „Saloniku hrabiego” zdobią trzy obrazy Wojciecha Weissa, również przekazane w depozyt przez panią Weiss. Są to: „Rodzina artysty przy stole” (1922), „Portret Emilii Florkowej” oraz „Modystki” (1922).
Centrum Kultury Śląskiej bardzo chętnie przyjmie wszelkie pamiątki po Donnersmarckach, choćby tylko na zasadzie użyczenia.